2010: HET IBERISCH SCHIEREILAND IN 10 WEKEN (week 2)

ZATERDAG 30 JANUARI

We kunnen het bijna niet geloven maar we zijn al weer een week op pad en hebben inmiddels 1639 kilometer gereden. Hebben weer het nodige gezien en meegemaakt en beginnen met heel veel zin aan de tweede week.
Na een onrustige nacht, er stond een stormachtige bries, gaan we weer verder en om half tien verlaten we Frankrijk en rijden bij Le Perthus Spanje binnen. Zoals we gewend zijn nemen we ook hier weer de Nationale route en mijden de autosnelwegen (Peajes).

Via de N-11 rijden we langs Gerona, Blanes en Mataró. De mooie route langs de Costa Brava met de bekende badplaatsen Tossa de Mar en Lloret de Mar hebben we al eens gereden, vandaag kiezen we ervoor om de N-11 te blijven volgen. Bij Barcelona rijden we, net als voorgaande jaren, de Westelijke rondweg (B10) langs de haven en het vliegveld.
Na Barcelona nemen we de altijd weer schitterende route direct langs de kust (C-31) en na Sitges volgen we o.a. de N-340 en de A-7.

Om kwart over vijf zetten we de camper bij de haven in L’Hopitalet de l’Infant weer aan de kant. Natuurlijk zijn we onderweg ook wel een paar keer gestopt voor koffie en een broodje.
En wie wil weten hoe het weer er vandaag uitzag: een schitterende dag met heel veel zon en een temperatuur die opliep naar 15 graden, maar helaas ook een erg harde wind, buiten zitten was er dus niet bij.


ZONDAG 31 JANUARI

Markt in L’Hopitalet de l’Infant. Al vroeg zien we de busjes aankomen en wordt de markt opgesteld, natuurlijk lopen we er nog even naar toe en nemen van die heerlijke zoete, sappige Spaanse sinaasappels mee.
We gaan weer de N-340 op en rijden nog verder naar het zuiden. Ook in Spanje hebben ze windenergie ontdekt, overal op de bergruggen zien we van die grote windturbines staan, landschappelijk minder fraai maar wel goed voor het milieu.

We gaan eerst even kijken bij de haven van Peñíscola. Vorig jaar hebben we door dit door de Iberiërs gestichte stadje gelopen. Het ligt op een stijl uit zee oprijzende rotsformatie en is tegenwoordig een toeristische trekpleister en zeker een bezoekje waard.

Met de camper mag je hier helaas niet meer overnachten, we rijden we een klein stukje terug naar een officiële camperplaats met verzorging tussen Peñíscola en Benicarló. Onderweg zien we nog een andere plek waar je, net als op een camping, bijna met de luifels tegen elkaar aan staat en das helemaal niks voor ons. Op de plek waar wij gaan staan heb je in ieder geval nog wat ruimte om de camper.


MAANDAG 1 FEBRUARI

Wat is het toch heerlijk wakker te worden en de zon te zien, het beloofd een mooie dag te worden in tegenstelling tot Nederland waar 25 cm sneeuw ligt met temperaturen onder nul of net daarboven.
Het eerste stuk volgen we nog de N-340 en de A-7 maar na Valencia gaan we nu eens niet langs de kust maar door het binnenland verder naar het zuiden. De streek tussen Valencia en Alicante is zeker een bezoekje waard.

Als eerste rijden we vandaag naar Bocairent, morgen 2 februari is daar een jaarlijks terugkerende, vijf uur durende spectaculaire kostuum optocht, zo vieren ze daar het fiesta "Moros y Cristianos" ter herinnering aan overwinning op de Arabieren.
Twee jaar geleden zijn we hier ook al eens geweest en we willen het spektakel nog graag een keer meemaken.

Het oude Bocairent is een op een heuvel gebouwd historisch stadje en bestaat alleen uit steen. De huizen zijn aan elkaar gebouwd of er zitten hele nauwe steegjes tussen. Door de smalle straatjes die of naar boven of naar beneden gaan kan nog net een auto en als je er doorheen loopt krijg je het gevoel dat het nergens echt horizontaal is.

We zetten de camper in het iets hoger gelegen parkje tegenover het benzinestation, buiten is het 15 graden en we zitten nog een paar uur heerlijk in het zonnetje.
Ook nu werden we 's avonds weer getrakteerd op een schitterend vuurwerk dat op kleine afstand van de camper wordt ontstoken, af en toe de oren even dicht vanwege het overdonderende, tussen de bergen weerkaatsende, lawaai.


DINSDAG 2 FEBRUARI

We zitten op een hoogte van 625 meter en de gevolgen daarvan zijn natuurlijk wel dat het 's nachts wat kouder is, twee graden onder nul, het lijkt Nederland wel, alleen is hier de zon al weer volop aanwezig als we opstaan en loopt de temperatuur al snel op naar zo’n 10 graden. Later in de middag is het in de zon zelfs 15 graden.

Vanaf een uur of vier wordt het drukker in de omgeving, heel veel mensen komen op het feest af en zoeken ergens in de stad een plekje waar ze alles goed kunnen zien. Langs bijna de hele route staan stoelen opgesteld en op diverse plaatsen staan tribunes waar je een plekje kunt huren.
Het spektakel begint om kwart voor vijf en net als twee jaar geleden loopt dezelfde man aan het begin van de optocht.

De ene na de andere groep trekt voorbij en ieder groep heeft z’n eigen muziekkorps die strijdlustige muziek speelt. De groepen schrijden in een zeer rustig tempo voort, schouder aan schouder vormen ze een rij die zo breed is als de weg toestaat, één groep bestaat meestal uit meerdere rijen en soms wordt de groep afgesloten met een praalwagen.

We zien Spaanse schonen in luchtige kleding en diverse groepen die er zeer krijgshaftig uitzien in schitterende kostuums, wat een belevenis! Een echte aanrader voor wie op 2 februari in deze omgeving is.
Om half zeven houden we het even voor gezien. We hebben het koud en verlangen naar een warme hap in een warme camper.

Als we helemaal opgewarmd zijn trekken we nog een keer de stoute schoenen aan en gaan de kou in, de temperatuur is dan al gezakt naar twee graden, maar ook 's avonds is het een schitterend schouwspel en zeker een paar koude voeten waard.
Als laatste komen er een paar grote vrachtwagens vol met cadeautjes, met verbazing kijken we hoe hebberig de mensen zijn.



WOENSDAG 3 FEBRUARI

Na tweede koude nacht op rij, het werd 4 graden onder nul, schijnt ook nu weer de zon als we opstaan en loopt de temperatuur weer snel op. Vandaag gaan we weer verder en rijden via de CV-700 over de Noordflanken van de Serra d’Aitaina naar het westen en vanaf Alcoy rijden we verder over de CV-70. Een geweldig mooie slingerroute dwars door de bergen. Het is leuk dat we een hoogte meter in onze navigatie hebben zo kunnen we zien hoe hoog we rijden, vandaag was het hoogste punt 961 meter.

We gaan een bezoekje brengen aan El Castell de Guadalest, het ongetwijfeld leukste, maar waarschijnlijk ook het meest toeristische dorp in deze streek. Het stadje ligt volledig geïsoleerd op de moeilijk toegankelijke kalkrotsen aan de noordkant van het bergmassief. “De bovenstad”, ook wel “Adelaarsnest” genoemd, is bereikbaar via een trap. Zowel boven als beneden vind je diverse souvenirwinkeltjes met best wel leuke spullen, niet dat erge kitscherige wat je normaal gesproken tegenkomt.

Wij hebben rondgekeken in een huis waarin is nagebootst hoe men rond 1800 in deze streek leefde, hoe men kookte, olijven verwerkte, wijn maakte en meel produceerde.
Ook het micromuseum hebben we niet overgeslagen. Alle werkstukjes kun je allen bekijken door een vergrootglas en het is onvoorstelbaar hoe mensen op bijvoorbeeld een rijstkorrel een schilderij kunnen maken. Heel bijzonder om te zien!

Als we Guadalest verlaten is er een omleiding ingesteld en moeten we over de CV-755 verder naar het westen. Ook hier weer een prachtige route door een schitterende omgeving. We zijn erg blij met deze omleiding want nu komen we onverwachts langs een Motormuseum en ook daar maken we een stop. Heerlijk je te vergapen aan al die oude motoren, Harley's, Ducati's, BMW's, Hendersons en nog veel meer. Ook oude solexen, fietsen met hulpmotor en een aantal oude scooters trekken de aandacht. Voor de motorliefhebber een uitgelezen plek!

Uiteindelijk komen we vandaag terecht in Santa Pola en zetten de camper in het bij camperaars bekende parkje. Helaas, na een half uurtje komt de politie ons zeggen dat we moeten vertrekken. We gaan kijken of we bij de werf in Santa Pola wel mogen staan, maar voor we daar zijn zien we bij Platje del Carabassi een paar campers direct aan zee staan. Even polshoogte genomen en wat blijkt deze campers staan hier al drie dagen zonder problemen. De politie komt twee keer per dag langs en zegt niets. We schuiven aan.

DONDERDAG 4 FEBRUARI

Een trieste dag, laaghangende bewolking en regen. Een dag om een boodschapje te doen en je lekker in een boek te verdiepen. Eerst naar de Aldi voor het lekkerste brood van Spanje, dan in het parkje de camper verzorgen. Hier horen we dat je er overdag wel mag parkeren maar ’s nachts niet meer mag slapen. De politie komt elke dag langs om dit te vertellen. We rijden langs het strand naar Santa Pola en kijken bij de werf, maar ook daar worden de campers elke dag weggestuurd. De enige plek in Santa Pola waar het nog is toegestaan is in de haven.

Als het even droog is op de fiets naar het Casa de la Cultura, daar kunnen we, in de bibliotheek, eindelijk weer eens onze site updaten. Het wordt steeds moeilijker om in ook Spanje een onbeveiligd netwerk te vinden waar je mee kunt surfen. We zijn aangewezen op Internetcafés maar daar mag je meestal niet op je eigen laptop werken. Het Casa de la Cultura is dus een prima oplossing.



VRIJDAG 5 FEBRUARI

Gisteren aan het eind van de dag werd het toch nog weer mooi buiten. De wolken losten grotendeels op en de zon kwam weer regelmatig te voorschijn en ook voor vandaag ziet het er goed uit. De barometer staat op 1028 en dat is toch wel behoorlijk hoog.
We nemen het er van en gaan een dagje naar de kust, zetten de stoelen buiten en gaan genieten, het is 25 graden uit de wind en in de zon! Aan het eind van de dag rijden we weer terug naar de haven van Santa Pola en net als gisteren staat het er vandaag ook weer behoorlijk vol. Al weer is er een week voorbij!

Lees verder week 3


2010: HET IBERISCH SCHIEREILAND IN 10 WEKEN (week 3)

ZATERDAG 6 EN ZONDAG 7 FEBRUARI

Het weekend zijn we in Santa Pola gebleven. Op zaterdag en op maandag is er een grote markt en natuurijk gaan we daar een kijkje nemen. Je vindt er allerlei zaken zoals groente, fruit, en bloemen maar ook heel veel kleding, schoenen, horloges, etc. en natuurlijk ook de bekende Spaanse flamingo jurkjes in allerlei kleuren en maten.

Voor een van onze kleindochters moeten we een paar Spaanse schoentjes meenemen, rood met zwarte stippen. Een jurk in die kleuren heeft ze al en nu zijn de schoentjes die ze heeft te klein en versleten en wat doe je dan als opa en oma, natuurlijk koop je een paar nieuwe. We kunnen het niet laten om ook voor onze jongste kleindochter van 2½ een paar te kopen.

We rijden zaterdag ook nog even naar het gasstation in Alicante om onze LPG fles weer bij te vullen.
De rest van het weekend brengen we door in de zon, elke dag zien we een blauwe lucht en temperaturen van ruim 25 graden uit de wind, heerlijk toch! Overdag rijden we naar de kust en aan het eind van de middag rijden we weer terug naar de overnachtingsplek bij de haven van Santa Pola.

Zondagavond zoeken we het Chinese restaurant weer op waar we in 2009 ook zijn geweest. Daar krijg je voor € 5,50 een compleet dagmenu bestaande uit soep, een vlees- of kipgerecht met bami of nasi, een bolletje ijs of een kop koffie en als je betaald hebt komen er nog een paar flessen likeur op tafel waar je van mag proeven, ongelooflijk! Je snapt niet dat de mensen hier ook nog iets aan verdienen.


MAANDAG 8 FEBRUARI

We blijven nog een dagje in Santa Pola. Het is een bewolkte dag met een temperatuur van 17 graden, een perfecte dag om op de fiets de omgeving te verkennen.
De binnenstad van Santa Pola bestaat grotendeels uit smalle rechte straatjes met éénrichtingsverkeer waar het 16de eeuwse kasteel, een herinnering aan het verleden als koopvaardijhaven, een prominente plaats inneemt.

Het nieuwere gedeelte bestaat eigenlijk alleen uit saaie appartementen complexen, kaarsrechte straten met links en rechts het ene na het andere appartement, vreselijk! We snappen niet dat er mensen zijn die hier hun vakantie willen doorbrengen. Aan het einde van de boulevard staan wat leukere optrekjes, als het dan toch zou moeten ...........!

Aan de zuidkant richting Torrevieja ligt het "Parque Natural de las Salinas". Voor de opkomst van het toerisme haalden de inwoners van deze streek hun inkomsten voor een groot deel uit de zoutwinning. De zoutmeren aan de rand van Santa Pola zijn inmiddels een beschermd natuurgebied geworden.
Nog steeds wordt er zout gewonnen en er is zo te zien zout genoeg. Misschien kan er iets van naar Nederland waar ze door de extreem lange en koude winter een zout tekort hebben!

Aan het eind van de middag nog weer even naar het Casa de la Cultura om voor we verder trekken de site weer te updaten, kijken of er nog nieuwe e-mail binnengekomen is en als het kan nog even te chatten met één van de boys, jammer genoeg is dat niet gelukt.


DINSDAG 9 FEBRUARI

Na zes dagen in Santa Pola is het genoeg geweest, we gaan weer verder.
Even ten zuiden van Santa Pola rijden we dwars door het natuurgebied waar we gisteren doorheen zijn gefietst. Dat zou in Nederland ondenkbaar zijn!

Zoals gebruikelijk rijden we weer langs de kust en mijden de autosnelwegen. We volgen de N-332, waar ze druk bezig zijn de weg te verbreden naar vier banen, en rijden via Torrevieja en San Javier naar Cartagena.
Bijna aan het einde van Cartagena aan de N-332 (Carratera a Tentegorra) is direct voor het tweede Shell station een overnachtingsplaats met verzorgingspunt. Hier kun je voor één euro alles legen en vullen.

Na Cartagena nemen we de E-22 naar de kust richting Isla Plana, even later heet dat de E-16 en die gaat dwars door de bergen, een werkelijk schitterende route.
Halverwege de berg is een kleine parkeerplaats met uitzicht over het dal naar de zee en in de verte ligt Puerto De Mazarrón, een uitgelezen plek voor de lunch.

Langs deze route zien we de bomen al aardig in bloei staan, tot nu toe hadden we dat nog maar heel sporadisch gezien.

HET VOORJAAR IS HIER AL BEGONNEN, HEERLIJK!

Beneden aangekomen slaan we links af en gaan even kijken op de plek in La Azohía, vorig jaar zijn we daar weggestuurd, we gaan even kijken of het nu wel mag. Het bordje verboden te kamperen is verdwenen en we horen dat het tot nu toe geen probleem is geweest hier te staan. Weer een mooie plek om een vrij te staan, op de achtergrond horen we het ruisen van de zee.


WOENSDAG 10 FEBRUARI

Bij het ontbijt horen we op de Wereldomroep dat vandaag het NK Marathon schaatsen op natuurijs wordt gehouden. ’s Nachts vriest het streng en overdag komt de thermometer ook niet boven het vriespunt uit, het sneeuwt en er staat een harde wind, echt Hollands, brrrrrrrr!
Hier in Spanje aan de Costa Cálida (Warme Kust), is het een stuk aangenamer. Zowel gisteren als vandaag was het weliswaar wisselend bewolkt, maar werd het toch 16 graden.
Een aangenaam verschil!

We zijn nog een dag in La Azohía gebleven en hebben wat in de omgeving gewandeld. Als je linksaf gaat en langs het water loopt kom je bij een kleine haven. Onderweg daar naar toe zien we op nog twee plekken campers staan. Kennelijk doen ze hier niet zo moeilijk.
In de haven zijn een aantal mensen druk bezig boeien naar de zee te brengen en ergens op een bankje onder een palmboom zit een Fransman uit een simpel stuk hout een mooie Egyptische kop te snijden.


DONDERDAG 11 FEBRUARI

We hoppen weer een stukje verder. Vooralsnog is het helemaal bewolkt, er staat een harde wind, buiten is het 10 graden en binnen brand de kachel, wat een verschil met de afgelopen dagen.
Via Isla Plana rijden we naar Puerto De Mazarrón en zomaar ergens langs de kade staat een openbaar toilet waar we onze wc kunnen legen en onze watervoorraad weer aan kunnen vullen.

Vandaag is ons doel de camperplek bij Playa de Perchelles, bij camperaars beter bekend als de "Geitenwei", een mooi plekje aan de kust net voorbij Cañada de Gallego. In 2009 zijn we hier ook geweest, toen stond het helemaal vol, nu staan er maar acht campers inclusief de camperflat van de Nederlander Bert.

In de wandelgangen hadden we al gehoord dat je dit jaar op deze plek moet betalen en inderdaad komt aan het begin van de middag de eigenaar van het terrein en we moeten vier euro betalen om te mogen blijven staan. Zou dat de reden zijn waarom er zo weinig campers staan? Wij denken het wel.
In de loop van de middag is de bewolking bijna helemaal verdwenen en zitten we nog even buiten, de temperatuur is wel iets lager dan de afgelopen dagen (14 graden), maar uit de wind en in de zon is het toch wel aangenaam.

VRIJDAG 12 FEBRUARI

Vandaag met een Nederlander gesproken die al een tijdje op deze plek staat en hij vertelde ons dat een aantal weken geleden op deze plek ruim 70 campers stonden en toen het op betalen aankwam vertrokken er zeker 50. Wat we al dachten blijkt dus waar, van ons mag het zo rustig blijven als het nu is, daar hebben we wel een paar euro voor over. We blijven nog een dag op deze mooie plek.

De weermannen voorspellen voor vandaag slecht weer. Voorlopig ziet het er nog goed uit, we zien een strak blauwe lucht en het is heerlijk buiten. In de loop van de middag komt de bewolking toch deze kant op en dat is het goede moment voor een wandeling in de omgeving. We komen uit bij een mooie dagrecreatie plek. Jammer genoeg kun je daar niet met de camper komen, ze hebben er een slagboom geplaatst en mocht je toch de euvele moed hebben die omhoog te doen en er toch op te rijden dan kan je dat een boete van 1500 euro opleveren.

Lees verder week 4


2010: HET IBERISCH SCHIEREILAND IN 10 WEKEN (week 4)

ZATERDAG 13 FEBRUARI

Vandaag op zoek naar de volgende plek. We rijden verder naar het westen, volgen de mooie route tussen de Serra del Contar en de Serra de Almenara (N-332), maar zoals ik al eerdere verslagen heb geschreven, jammer van al het plastic dat we hier zien.
Ook hier zie je de fruitbomen al volop in bloei staan, sommige met witte, andere met roze bloemen. Ondanks de regen en de niet al te hoge temperaturen, krijg je toch, ook hier weer, het lente gevoel. Wel jammer dat het de hele dag blijft regenen.

We gaan eerst naar de Aldi in Águilas om onze levensmiddelen voorraad weer op peil te brengen. Als je regelmatig op plekjes staat waar in de directe omgeving geen supermarkt te vinden is, is het handig voor een paar dagen eten aan boord te hebben. Er staan twaalf campers die dat ook bedacht hebben.

Nog even rondgereden in Águilas, maar toch besloten om door te rijden naar San Juan de Los Terreros, waar in de duinen mooie plekjes zijn. Hebben onderweg wel gehoord dat de campers daar regelmatig worden weggestuurd, maar als we aankomen staan er toch een aantal en na informatie blijken ze hier al een paar dagen te staan. We zoeken een mooie plek uit en blijven er voorlopig ook staan.



ZONDAG 14 FEBRUARI

Gisteravond laat nog naar de Olympische Spelen gekeken, de 5 km heren werd verreden en we hebben gezien hoe Sven Kramer er met het goud vandoor ging. Geweldig! Kregen nog een sms-je van Nico en Afke dat het groot feest is daar.
Vandaag ziet het er buiten een stuk beter uit dan gisteren, het is half bewolkt en de verwachtingen zijn wat gunstiger, af en toe zal de zon ook nog te voorschijn komen, maar erg warm zal het niet worden.

’s Middags wandelen we over de mooie boulevard naar San Juan, waar ze een nieuwe wijk aan het bouwen zijn. Wie het mooi vindt mag het zeggen!
Onze plannen om naar Águilas te gaan voor de grote Carnavalsoptocht hebben we laten varen. Gehoord dat het tegenwoordig niet meer veilig is de camper daar onbeheerd te laten staan en we hebben geen zin in problemen.


MAANDAG 15 FEBRUARI

Weer een bewolkte dag met veel regen en temperaturen rond de 12 graden. In heel Europa hebben al dagen lage drukgebieden de overhand en het ziet er naar uit dat dat nog even zo blijft, we zullen het er mee moeten doen.
Na het ontbijt rijden we over de ALP-118 naar Mojácar-Playa. Aan de doorgaande weg, ergens in het midden van het dorp, is een wasserette en daar laten we onze was verzorgen.

Als de was is gedaan, de bedden verschoond en de lunch de inwendige mens heeft versterkt, gaan we weer verder en volgen nog steeds de schitterende ALP-118, daarna nemen we de N-341, een stukje A7 en vervolgens de ALP-208 richting Las Negras en het Parque Naturel Cabo de Gata-Níjar.
Hier rijdt je het eerste stuk dwars door het plastic. Het is hier kennelijk een vruchtbare streek waar, onder plastic, o.a. tomaten en paprika’s worden gekweekt en soms moet je even wachten voor een kudde overstekende geiten.

Even verderop kijken we onze ogen uit, wat is het hier schitterend, een mooi stukje ruig natuurschoon waar de weg doorheen slingert. We zien flinke heuvels met alleen lage begroeiing, moeilijk te omschrijven welke sfeer hier heerst, bijzonder is het in ieder geval wel. Zo zie je maar weer, even afwijken van de doorgaande wegen en je valt van de ene verbazing in de andere.

Tegen drieën wordt het gelukkig wat lichter aan de horizon, het regent niet meer en in de verte zien we zelfs af en toe een paar zonnestralen door het wolkendek komen. Het lijkt erop dat we de goede kant op gaan.
Als we weer bij de kust komen zien we in de verte vier campers staan. Hoog boven het water, met uitzicht op de ruwe zee, de meters hoge rotsen links en het dorp La Isleta rechts van ons, vinden we weer een mooie plekje.


DINSDAG 16 FEBRUARI

We blijven nog een dag in La Isleta. Jammer genoeg is het nog steeds overwegend bewolkt, af en toe valt er een fikse bui afgewisseld met korte zonnige periodes.
We wandelen door het leuke, Moors aandoende mini stadje, witte, rechthoekige huizen met voor de balkons boogvormige openingen, een centraal plein met een openbare wasplaats, diverse restaurantjes, een hotel en een kleine winkel maken het helemaal compleet.

Aan de zuidkant ligt het 'Mirador Isleta del Morro'. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over het stadje in het oosten en de kustlijn naar het zuiden. Op de informatieborden lezen we dat we in een miljoenen jaren oud Vulkanisch gebied zijn en dat de bovenlaag van de omliggende bergen uit lava bestaat. Nu wordt ons ook duidelijk waarom het hier anders is dan ergens anders.


WOENSDAG 17 FEBRUARI

Na een zeer onstuimige, maar wel glasheldere nacht, waarin de harde wind de camper heen en weer deed schudden, gaan we weer op zoek naar nieuwe plekjes. Via Los Escullos, waar we de 'Batería de San Filipe' nog even bekijken, rijden we verder naar Cabo de Gata. Het eerste kwartier zagen we nog een paar zonnestraaltjes, maar daarna …….……… het werd zo grauw en grijs dat we de weg bijna niet meer konden zien, het leek wel of ze de sluizen boven optrokken, de regen kwam met bakken tegelijk naar beneden.

De camperplek in Cabo de Gata, met uitzicht op zee! (zie foto), is snel gevonden, we gaan eerst maar eens even een kopje koffie zetten. Als de weersomstandigheden zo blijven, blijven we hier lekker staan, het heeft geen zin verder te rijden, je ziet toch bijna niets van de omgeving.

Gelukkig wordt het aan het begin van de middag toch weer beter. De wolken trekken zich terug en de zon krijgt weer de overhand, toch besluiten we hier vandaag te blijven en wandelen door het (ongezellige) stadje, alleen de boulevard ziet er redelijk aantrekkelijk uit, voor de rest zijn het bijna allemaal kleurloze huizenblokken met kaarsrechte straten, een heel groot verschil met La Isleta waar we gisteren stonden.



DONDERDAG 18 FEBRUAR
I

Het ziet er aardig uit vandaag, het is wel bewolkt maar de bewolking zit zo hoog dat we de bergtoppen kunnen zien, toch wel een aardige dag om een rit door de bergen te maken. In Spanje heeft de regen nog altijd de overhand volgens de weermannen, we moeten het er van nemen nu het kan.

Bij Almería gaan we naar het noorden en gaan over de A-348 naar het westen, door het dal van de Río Guadalfeo. Rechts zien we de Serra Nevada met z’n besneeuwde bergtoppen en links de bergen van de Las Alpujarres, In deze streek, waar voornamelijk olijven, sinaasappels, mandarijnen en amandelen worden gekweekt en dat een belangrijke rol heeft gespeeld in de Spaanse geschiedenis door de Islamitische opstand in 1570, hebben de dorpjes hun bijna Marokkaanse karakter behouden.

Voorlopig volgen we de vrijwel nieuwe A-348, zelfs de laatste update van onze navigatie kent grote delen van deze weg nog niet. Een schitterende route door een zeer bergachtige omgeving, die ons naar een hoogte van 978 meter brengt.
Bij Ugíar is de nieuwe weg nog niet klaar en worden we verwezen naar de oude weg. Een zeer slechte en smalle, maar wel spectaculaire, slingerroute dwars door een gebied waar de amandelbomen volop in bloei staat. Ver beneden ons zien we de werkzaamheden aan de nieuwe weg.

Door de hevige regenval van de afgelopen dagen zien we in alle stroompjes die naar beneden komen alleen maar modderstromen, overal op de weg ligt modder en soms zelfs grote brokken steen. We komen nog ergens een shovel tegen die de brokstukken naar de kant schuift. Soms is er zelfs een hele weghelft versperd door de aardverschuivingen.

Halverwege onze rit gaat het helaas toch weer regenen en komen de bergtoppen alsnog in de wolken te liggen. Jammer!
Dat het gaat regenen is nog niet het ergste!! ……………… na ruim 20 kilometer komen we weer dichter bij de aanleg van de nieuwe weg, op zichzelf niet verontrustend, wel als we zien dat een behoorlijk steil stukje vol ligt met een dikke laag modder en dat is nu net waar we niet op zitten te wachten.

Ongeveer 50 meter voor we boven zijn beginnen de wielen van de camper te slippen en we komen geen meter meer vooruit. Er zit maar één ding op: de camper de helling af laten zakken en omdat de weg hier erg smal is moeten we zeker 200 meter achteruit voor er een gelegenheid is te keren.

We rijden de 20 kilometer weer terug en nemen vervolgens de A-347 via Berja naar de kust. We gaan maar eens kijken op het plekje in Guardias Viejas waar we in 2009 ook zijn geweest. Wat we daar tegenkomen is helemaal om te huilen, overal gaan stroompjes water over straat en waar het wat lager is ontstaan natuurlijk vanzelf grote plassen, tuinen staan vol water, de paden tussen de kassen is een en al bagger en verschillende wegen zijn afgesloten en ook op de camperplek zien we alleen maar water.

Gelukkig zijn we een beetje soepel en bedenken ter plekke een andere plan, we zijn niet voor één gat te vangen! We gaan terug naar de A-7 en rijden verder naar het westen. In Calahonda weten we nog een plek en daar rijden we naar toe. Gelukkig is hier de ondergrond verhard en staan er geen grote plassen, we zetten de camper op het laatste vrije plekje.

Wat een enerverende dag!


VRIJDAG 19 FEBRUARI

Tijdens het ontbijt besluiten we een dag in Calahonda te blijven. Nog geen half uur later zien de plannen er compleet anders uit. De weermannen van de Wereldomroep voorspellen voor het zuiden van Spanje de komende dagen alleen maar regen, en dat zijn we helemaal zat!! Voor Portugal zien de berichten er een stuk gunstiger uit, vandaag en morgen in ieder geval zonnig. We kijken op de navigatie hoe ver het is naar Monte Gordo in de Algarve; 460 kilometer en een reistijd van, inclusief pauzes, een uurtje of zeven en dat is wel te doen.

Om kwart voor tien starten we de motor en gaan we op weg naar het mooie weer. De tijd zal leren of we een goeie beslissing hebben genomen.
Vandaag nemen we waar het kan, tegen onze gewoonte in, de autosnelweg, anders zou het wel heel lang duren voor we in Portugal zijn. Tot Salobreña rijden we nog op de nationale route maar daarna gaan we de erg rustige, splinternieuwe A-7, Autovía del Mediterráneo, op, die hoog boven de kust is aangelegd.

Ook vandaag zien we de gevolgen van de hevige regenval van de afgelopen periode. Grote brokstukken die naar beneden zijn gekomen liggen gelukkig in de vangnetten, hier en daar zitten er scheuren in het wegdek en in de lager gelegen gebieden staan de druivenranken en de olijfbomen tot de enkels in de modder. Ook heel veel plekken in de zee zijn bruin gekleurd door de modder die vanaf de bergen naar beneden komt.

Hoe verder we naar het westen komen hoe beter het weer wordt. Was het vanochtend nog behoorlijk bewolkt en viel er hier en daar regen, later op de dag zien we steeds meer blauwe lucht en ook de zon laat zich steeds vaker zien. Bij Sevilla zien we bijna helemaal geen wolken meer, wel heel veel auto’s.

Om 16.40 uur rijden we een zonnig Portugal binnen en om 16.58 uur krijgt de camper z’n verdiende rust in Monte Gordo. De plek tegenover de camping staat helemaal vol. We hebben geluk dat er net een camper vertrekt en wij zijn plaats in kunnen nemen.
De stoelen kunnen gelukkig weer naar buiten, heerlijk! Als we tien minuten buiten zitten lopen Ede en Ineke, die we al vaker op onze reizen hebben ontmoet, voorbij. Gezellig elkaar weer te zien en te spreken.

Lees verder week 5